Εκδηλώσεις του Διοργανωτή

Η έκθεση παίρνει ως αφετηρία την έννοια του Πραγματικού στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό κλίμα. Στην τρέχουσα εποχή της μετα-αλήθειας, των ψεύτικων ειδήσεων και των πολωτικών 24ωρων μέσων, που ορίζονται από την υπερφόρτωση πληροφοριών, πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τι είναι πραγματικό και τι όχι;

Ο τίτλος της έκθεσης είναι δάνειος από το διήγημα “The Reality and the Record” του Ιρακινού σκηνοθέτη και συγγραφέα Hassan Blasim, στο οποίο ένας Ιρακινός που αιτείται άσυλο στη Σουηδία αφηγείται τις τραυματικές του εμπειρίες από τον πόλεμο σε έναν αξιωματικό μετανάστευσης. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, η αλληγορική αυτή ιστορία εξετάζει τον ειρμό ανάμεσα στις βιωμένες εμπειρίες και τους τρόπους με τους οποίους αναφέρονται, ερμηνεύονται και τελικά καταγράφονται κατά τη διαδικασία μετατροπής τους σε επίσημα αφηγήματα. Χρησιμοποιώντας τις έννοιες του «Πραγματικού» και της «Καταγραφής» ως ακρογωνιαίους λίθους η έκθεση υπογραμμίζει το ευρύ φάσμα και τη ρευστότητα ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο πυλώνες.

Σε μια σειρά από διαφορετικές προσεγγίσεις, το Πραγματικό εξετάζεται μέσα από ερευνητικές εικόνες, αρχειακό υλικό και έγγραφα· επίσημες αφηγήσεις και αντι-αφηγήσεις· προκατειλημμένο λόγο, προπαγάνδα και ουδέτερες δηλώσεις· προσομοίωση, μίμηση και ψηφιακές τεχνολογίες· και μέσα από την εγκυρότητα και την επιτελεστικότητα της φωτογραφίας.

Τέσσερα γενικά θέματα χρησιμεύουν ως κατευθυντήριες γραμμές για να καταδείξουν την πολυπλοκότητα του Πραγματικού καθώς και τη μεταλλασσόμενη φύση του: Το Πραγματικό ως Αλήθεια, η αναζήτηση της συμφωνίας με το γεγονός ή την πραγματικότητα. Το Πραγματικό ως Ορατό / Αόρατο, η απεικόνιση θεμάτων που συνήθως υποεκπροσωπούνται ή απουσιάζουν εντελώς ως μια πράξη που καθιστά ορατές τις αόρατες ιστορίες. Μεταξύ Γεγονότος και Μυθοπλασίας η κατασκευή μιας πραγματικότητας που δεν είναι προσβάσιμη μόνο μέσω αρχείων, εγγράφων και στατιστικών, αλλά εξίσου μέσω εμπειρίας, ανάμνησης και ερμηνείας, και η Εκτεταμένη Πραγματικότητα, ο ρόλος της τεχνολογίας στην κατασκευή μιας νέας συνθήκης που προσομοιώνει και συχνά υποκαθιστά αυτό που είναι πραγματικό.

Οι τέσσερις αυτές θεματικές ενότητες λειτουργούν ως αόρατες κατηγορίες που ορίζουν τo επιμελητικό σκεπτικό της έκθεσης όσο και αυτό του καταλόγου. Οι κατηγορίες αυτές υφαίνονται μεταξύ τους δημιουργώντας μια περίπλοκη τοιχογραφία του Πραγματικού στη σημερινή υπερ-συνδεδεμένη παγκόσμια κοινότητα. Για να φτάσει στον πυρήνα της διακριτής πραγματικότητας, πρέπει κανείς να διασχίσει την ακαταστασία πληροφοριών και τον ευρύτερο οπτικό θόρυβο.

Σε μια εποχή που η πολιτική και η ρητορική των ΜΜΕ βρίθει ανυπόστατων ισχυρισμών, που η γνώση θεωρείται λιγότερο τρόπος κατανόησης του κόσμου και περισσότερο μία παρεμβολή που μπορεί να παραμεριστεί όταν στέκεται απέναντι σε ευσεβείς πόθους, και όπου η δημοφιλία αυταρχικών ηγετών αυξάνεται, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε το αληθινό.